Jan Grzegorczyk (burmistrz)

Po ukończeniu szkoły przyfabrycznej w 1912 roku rozpoczął swoją karierę zawodową w przędzalni bawełny oraz tkalni w Ozorkowie. W latach 1916–1919 pracował na roli w Niemczech, a po powrocie do Polski odbył służbę wojskową w 10 pułku artylerii w Łodzi, gdzie uzupełniał swoje wykształcenie w zakresie czterech klas gimnazjalnych. Po zwolnieniu z wojska, Grzegorczyk kontynuował pracę jako tkacz.

W latach 1924–1925 był sekretarzem oddziału Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (TUR) oraz współpracował z Związkiem Zawodowym Robotników i Robotnic Przemysłu Włókienniczego. Jako delegat fabryczny, odegrał kluczową rolę w organizacji strajków i był aktywnym członkiem komitetów fabrycznych. Jego bliska współpraca z działaczami komunistycznymi, w tym kolportowanie komunistycznej literatury, doprowadziła do jego wydalenia z TUR w 1926 roku.

W latach 1927–1938 należał do MOPR, gdzie zajmował się zbieraniem składek oraz pomocą rodzinom aresztowanych działaczy komunistycznych. Po mobilizacji we wrześniu 1939 roku do Wojska Polskiego, gdzie trafił do 54 pułku artylerii polowej, podczas obrony Warszawy został ranny i wzięty do niewoli przez Niemców, z której udało mu się uciec.

Po wojnie, od 1943 roku, był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a od 1948 roku Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Od stycznia 1945 roku zaangażował się w organizację aparatu "władzy ludowej" w Ozorkowie, obejmując stanowisko burmistrza, które sprawował do 1950 roku. Ponadto, był członkiem egzekutywy Komitetu Miejskiego PPR/PZPR aż do 1956 roku. W 1950 roku został przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej w Ozorkowie.

Po zakończeniu aktywnej kariery politycznej, w 1958 roku przeszedł na rentę dla zasłużonych. W ciągu swojego życia został odznaczony, między innymi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.