Andrzej Krawczyk (historyk)

---

Życiorys

Wykształcenie i działalność naukowa

Andrzej Krawczyk to uznawany historyk, który zakończył swoje studia w 1976 roku w Instytucie Dziennikarstwa na wydziale historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania badawcze obejmowały historię prasy, co zaowocowało uzyskaniem tytułu doktora w 1982 roku. Ponadto, Krawczyk skupia się na badaniach dotyczących historii Europy Środkowej w XX wieku.

Pracował jako nauczyciel akademicki w Instytucie Historycznym UW, a także w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jest autorem szeregu publikacji, zarówno książkowych, jak i artykułów naukowych, które koncentrują się na tematyce historycznej. Dodatkowo, pisał też pod pseudonimem „Jan Koszycki” do polskich czasopism.

Działalność zawodowa i publiczna

W latach 1980–1982 Andrzej Krawczyk był współredaktorem „Biuletynu Solidarności Uniwersytetu Warszawskiego”. Zasiadał w zespole „Biblioteki Historycznej i Literackiej” działającej w drugim obiegu oraz współtworzył pismo „ABC”, poświęcone istotnym problemom Europy Środkowej i Wschodniej, które wydawano od 1985 do 1989 roku. W latach 1993–1996 sprawował funkcję sekretarza generalnego „Central European Forum”.

Od 1989 roku był związany z administracją państwową. Pełnił m.in. rolę dyrektora gabinetu ministra Aleksandra Halla, a następnie dyrektora generalnego w Kancelarii Sejmu, gdzie także doradzał premier Hannie Suchockiej. Był przewodniczącym rady nadzorczej Polskiej Agencji Informacyjnej, a także prezesem zarządu Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” w latach 1993–1996. Ponadto, kierował Urzędem do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz Polską Fundacją Transformacji Rynkowej „Wiedzieć Jak” w latach 1999–2001.

W 1996 roku uzyskał tytuł honorowego członka Związku Polaków na Białorusi. W okresie 1998–2000 był członkiem zarządu Polish-American-Ukrainian Cooperation Initiative. W 2000 roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie w latach 2001–2005 pełnił rolę ambasadora w Republice Czeskiej. W tym czasie prowadził wykłady z historii Polski na Uniwersytecie Karola.

30 grudnia 2005 roku objął stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, gdzie odpowiadał za sprawy międzynarodowe. Jego kadencja zakończyła się 7 lutego 2007 roku, aczkolwiek wcześniej został objęty kontrowersją związana z zarzutami dotyczącymi rzekomego współpracownictwa z usługami specjalnymi PRL w czasie stanu wojennego. Postępowanie lustracyjne wszczęte przez Krawczyka w 2007 roku skutkowało jego oczyszczeniem z tych oskarżeń.

Od sierpnia 2008 roku pełnił rolę kierownika Ambasad RP w Bratysławie jako chargé d’affaires ad interim, a 22 października 2008 roku otrzymał nominację na ambasadora RP w Słowacji, której misję zakończył 14 grudnia 2012 roku. Następnie, od 28 maja 2013 roku, piastował urząd ambasadora RP w Bośni i Hercegowinie, skąd został odwołany z dniem 30 czerwca 2018 roku.

Życie prywatne

Andrzej Krawczyk prowadzi życie prywatne, które jest dość bogate. Jest małżonkiem Eweliny i wspólnie wychowują troje dzieci: Magdalenę, Marka oraz Piotra. Niestety, jego najmłodsza córka Krystyna odeszła w 2003 roku, co stanowi istotny smutek w jego życiu rodzinnym.

Warto również dodać, że Krawczyk jest osobą obdarzoną umiejętnościami językowymi. Zna czeski, angielski, niemiecki oraz rosyjski, co świadczy o jego szerokich zainteresowaniach i chęci do nauki.

Wybrane publikacje

Oto zbiór wybranych prac Andrzeja Krawczyka, które ilustrują jego wkład w historiografię:

• Operacja „Drawa”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1982, s. 116 (seria „Biblioteka Żółtego Tygrysa”, nr 18), ISBN 978-83-11-06836-0,
• Od realizmu do zwątpienia. Pięć szkiców z najnowszej historii Czechosłowacji, Wydawnictwo Antyk, Liblm 1986, s. 74 (seria „Biblioteka ABC”, drugi obieg, pod pseudonimem „Zbigniew Markowski”),
• Prasa niemiecka. Cz. 1. Historia prasy niemieckiej do roku 1949, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1992, s. 141, ISBN 978-83-230-0777-7,
• Pierwsza próba indoktrynacji. Działalność Ministerstwa Informacji i Propagandy w latach 1944–1947, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1992, s. 206 (wybór dokumentów), ISBN 978-83-85479-83-3,
• Praska Wiosna 1968, Volumen, Warszawa 1998, s. 198, ISBN 978-83-86857-99-9,
• Słowacja księdza prezydenta. Jozef Tiso 1887–1947, Znak, Kraków 2015, s. 368, ISBN 978-83-240-3884-8,
• Czyja jest Bośnia, Znak, Kraków 2021, s. 352, ISBN 978-83-240-7836-3,
• Prezydenci Czechosłowacji, Wydawnictwo Nieoczywiste, Warszawa 2021, s. 472, ISBN 978-83-66402-59-1.

Odznaczenia i wyróżnienia

W ciągu swojej kariery, Andrzej Krawczyk uzyskał znaczące uznanie za swoje osiągnięcia, co odzwierciedlają różnorodne odznaczenia i wyróżnienia, które zdobył. Wśród nich należy wymienić:

• odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”,
• medal „50-lecia Państwa Izrael” z 1999 roku,
• medal Prezydenta Republiki Słowackiej przyznany w 2012 roku.

---

Oceń: Andrzej Krawczyk (historyk)

---