Józef Kubiak, znany również pod pseudonimem Paweł, był znaczącą postacią w historii Polski. Urodził się 16 marca 1912 roku w Ozorkowie, gdzie spędził swoją młodość, kształtując swoje wartości patriotyczne.
W trakcie II wojny światowej, wziął na siebie odpowiedzialność jako oficer Armii Krajowej, stając się kluczowym liderem w walce przeciwko reżimowi komunistycznemu. Kubiak był zwierzchnikiem grupy dywersyjnej AK „Błyskawica”, która przeprowadzała różnorodne operacje mające na celu osłabienie władzy komunistów.
Jego działalność w ruchu oporu trwała aż do tragicznego końca jego życia, kiedy to zmarł 30 czerwca 1946 roku w Psarach. Dziedzictwo Józefa Kubiaka pozostaje przykładem odwagi i poświęcenia w walce o wolność.
Życiorys
Młodość
Józef Kubiak, syn Stanisława Kubiaka oraz Franciszki z domu Sobczyk, przyszedł na świat w Ozorkowie, gdzie spędził swoje wczesne lata. W mieście tym ukończył również edukację w szkole powszechnej. Przed rozpoczęciem II wojny światowej, młody Kubiak zaangażował się zawodowo jako tkacz w fabryce należącej do rodziny Schlösserów, a równocześnie brał czynny udział w działaniach Organizacji Młodzieży przy Towarzystwie Uniwersytetu Robotniczego.
II wojna światowa
W okresie okupacji niemieckiej Kubiak zajmował się naprawą urządzeń radiowych. Jego działalność nie ograniczała się jednak do pracy zawodowej, gdyż wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, a następnie do Armii Krajowej, gdzie objął odpowiedzialność za łączność w strukturach Obwodu Łęczyca AK, znanego jako „Ogrody”. Właśnie w tym czasie przyjął pseudonim „Paweł” i wspierał komunikację pomiędzy różnymi grupami operacyjnymi w obwodzie. Dodatkowo odpowiedzialny był za organizację nowych jednostek zbrojnych, blisko współpracując z ppor. Edmundem Czerwińskim, który był komendantem „Ogrodów”. W październiku 1944 roku, w trakcie aresztowań członków Obwodu Łęczyca AK, Kubiakowi udało się uniknąć zatrzymania, a swój czas ukrywał w Łodzi, czekając na wyzwolenie miasta przez radzieckie oddziały.
Konspiracja antysowiecka
W styczniu 1945 roku, po zakończeniu działań wojennych, Kubiak objął stanowisko urzędnicze w Gminnej Radzie Narodowej w Chociszewie, jednak jego przeszłość związana z AK sprawiła, że wkrótce został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Następnie trafił w ręce NKWD. Po pomyślnej ucieczce od kwietnia 1945 roku znów zajął się ukrywaniem, tym razem w Łodzi, gdzie podjął wysiłki na rzecz odbudowy struktur AK w Łęczycy. Dodatkowo wstąpił do grupy dywersyjnej działającej pod nazwą Grupa Egzekucyjna AK „Błyskawica”, dowodzonej przez sierż. Mariana Grabskiego, zwanego „Spec”. Kubiak stał się jego zastępcą. Niefortunnym zbiegiem okoliczności, na początku września 1945 roku, grupa została zlikwidowana przez agenta Urzędu Bezpieczeństwa, jednak Kubiak zdołał uniknąć aresztowania. Wkrótce po tym dołączył do innej grupy partyzanckiej, dowodzonej przez Eugeniusza Kokolskiego, znanego jako „Groźny”. W ramach działalności oddziału „Paweł” uczestniczył w licznych akcjach atakujących posterunki Milicji Obywatelskiej w dolnym Łęczyckim, m.in. w Chociszewie oraz okolicznych miejscowościach. 6 grudnia 1945 roku na skutek nieporozumień oddział „Groźnego” uległ podziałowi, a Kubiak przejął dowodzenie nad reaktywowaną Grupą Dywersyjną AK „Błyskawica”. Jego nowa jednostka liczyła około 20 ludzi i koncentrowała swoje działania w powiatach tureckim, łęczyckim, łowickim oraz sieradzkim, jednocześnie prowadząc także aktywną działalność informacyjną, w tym publikując „Biuletyn Informacyjny Grupy Dywersyjnej AK «Błyskawica»”. W kwietniu 1946 roku jego oddział wszedł w skład Konspiracyjnego Wojska Polskiego w powiecie sieradzkim.
Śmierć
30 czerwca 1946 roku, w wyniku zasadzki przeprowadzonej przez Informację Wojska Polskiego, „Paweł” został zastrzelony w Psarach. Niestety miejsce jego spoczynku pozostaje nieznane, chociaż wiadomo, że jego ciało zostało przewiezione do Oddziału Informacji WP w Łodzi, gdzie je sfotografowano.
Życie prywatne
Józef Kubiak nigdy nie założył rodziny. Jego siostra, Stanisława, która również była łączniczką AK w czasie okupacji, została skazana na pięć lat więzienia przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Łodzi 29 września 1945 roku w związku z udzieloną bratu pomocą.
Upamiętnienie
Józef Kubiak, żołnierz, został pośmiertnie uhonorowany za swoje zasługi. W dniu 4 sierpnia 2016 roku, decyzją prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzeja Dudy, przyznano mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- Bednarek 2016 ↓, s. 88-89.
- Bednarek 2016 ↓, s. 83.
- Monitor Polski 2016 ↓.
- Bednarek 2010 ↓, s. 331.
- Bednarek 2010 ↓, s. 330.
- Bednarek 2010 ↓, s. 329.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zdzisław Sroczyński | Eugeniusz Szubert (major) | Wacław Fabijanowski | Bogusław ŻórawskiOceń: Józef Kubiak (żołnierz)