Eugeniusz Szubert to postać, która wpisuje się w historię Wojska Polskiego, jako oficer o znacznych dokonaniach. Urodził się 15 grudnia 1896 roku w Ozorkowie, co stanowi punkt wyjścia dla jego późniejszej kariery wojskowej.
W trakcie swojego życia służył jako major saperów, wnosząc istotny wkład do działań wojska w Polsce. Jego kariera zakończyła się po 17 czerwca 1948 roku, kiedy to zmarł, pozostawiając po sobie ślad w historii.
Życiorys
Jego życiorys rozpoczyna się 15 grudnia 1896 roku w Ozorkowie, gdzie przyszedł na świat jako syn Kornela, który pracował jako niższy urzędnik kolejowy. W swoim wojskowym życiu odnosił wiele sukcesów, a jednym z ważniejszych momentów było awansowanie na kapitana 31 marca 1924 roku, ze starszeństwem od 1 lipca 1923 roku oraz 18. lokatą w korpusie oficerów zawodowych inżynierii i saperów.
W 1924 roku pełnił służbę w batalionie szkolnym Kościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów w Warszawie, a jednocześnie pozostawał oficerem nadetatowym 8 pułku saperów. Jego kariera militarnie rozwijała się, gdy cztery lata później służył w batalionie szkolnym saperów w Grudziądzu, a w 1930 roku objął stanowisko kwatermistrza w batalionie elektrotechnicznym w Nowym Dworze.
Mianowanie na majora nastąpiło 19 marca 1938 roku, z 2. lokatą w korpusie oficerów saperów, co potwierdziło jego znaczącą pozycję w armii. Do sierpnia 1939 roku był dowódcą Ośrodka Sapersko-Pionierskiego 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu. W sierpniu tego samego roku, podczas mobilizacji alarmowej, objął dowództwo 16 batalionu saperów, który prowadził do walki w kampanii wrześniowej.
Po zakończeniu II wojny światowej, od 12 grudnia 1945 roku, pełnił rolę zastępcy dowódcy 20 batalionu saperów w Włoszech. Jego powrót do kraju miał miejsce 10 czerwca 1948 roku, a już siedem dni później zarejestrował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Grudziądzu, kończąc tym samym swoją pełną poświęcenia karierę wojskową.
Ordery i odznaczenia
Wśród licznych odznaczeń, które Eugeniusz Szubert otrzymał w trakcie swojej służby, znajduje się wiele prestiżowych wyróżnień, które podkreślają jego zasługi i oddanie.
- Krzyż Walecznych,
- Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 25 maja 1939 roku),
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Medal Zwycięstwa.
Przypisy
- M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 14 z 20.09.1930 r., poz. 300.
- Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 585, 596.
- Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 812, 831, 1387.
- Szugajew 1985 ↓, s. 493-494.
- Kolekcja ↓, s. 2, 3, 6.
- Kolekcja ↓, s. 4, 6.
- Kolekcja ↓, s. 5, 7.
- a b c d e Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 245.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Wacław Fabijanowski | Bogusław Żórawski | Józef Kubiak (żołnierz) | Zdzisław SroczyńskiOceń: Eugeniusz Szubert (major)